Skip to main content

რუსეთის აგრესიის ეკონომიკური ფაქტორები

 

რუსეთის აგრესიის ეკონომიკური ფაქტორები




ნიკა ჩიტაძე

საერთაშორისო საკითხების კვლევიუს ცენტრის დირექტორი

შავი ზვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი 


ომმა გამოიწვია რუსეთის ეკონომიკის იზოლაცია, კერძოდ, დასავლური სანქციების გამოცხადების გამო რუსეთის ეკონომიკა 2022 წლის განმავლობაში რუსეთის ფინანსთა სამინისტროს მონაცემებზე დაყრდნობით 2,1%-ით შემცირდა, თუმცა მსოფლიო ბანკის ექსპერტების მტკიცებით, რუსეთის მთლიანი შიდა პროდუქტი 3%-ზე უფრო მეტად შემცირდა.

2023 იანვარში რუსეთის მიერ ნავთობისა და გაზის ექსპორტის შედეგად მიღებული შემოსავალი წინა წელთან შედარებით შემცირდა 46%-ით, ხოლო სხვა პროდუქციის ექსპორტის შედეგად მიღებული შემოსავალი 20-%-ზე მეტად იქნა შემცირებული.

რაც შეეხება 2022 წელს, მოცემულ პერიოდში რუსეთის ფედერაციის ბიუჯეტის დეფიციტმა 3,3 ტრილიონი რუსული რუბლი, ანუ დაახლოებით 45 მილიარდი დოლარი შეადგინა, რაც ქვეყნის მშპ-ის 2,3%-ს შეადგენს.

რუსეთის მიმართ დასავლეთის მხრიდან სანქციების დაწესებასთან დაკავშირებით საინტერესოა აღინიშნოს, რომ ბევრი ქვეყანა სანქციებს არ შეერთებია, მაგრამ ისმის კითხვა, შეუძლიათ თუ არა სხვა სახელმწიფოებს  რუსეთისათვის დასავლეთის ჩანაცვლება? პასუხი ცალსახად უარყოფითია, რისი მთავარი მიზეზიც გახლავთ ის, რომ დასავლეთის განვითარებულ სახელმწიფოებზე მოდის მსოფლიოს მშპ-ის 60%-მდე, ჩინეთზე - 20%-ზე ნაკლები, ხოლო რუსეთზე კ მხოლოდ 2%. აღნიშნულიდან სამი მნიშვნელოვანი დასკვნა შეიძლება გაკეთდეს:

პირველი  - ომამდე რუსეთი სავაჭრო-ეკონომიკურ ურთიერთობებს მთელ მსოფლიოსთან აწარმოებდა, თანამედროვე ეტაპზე კი მოსკოვისათვის ნახევარი მსოფლიო დახურულია (მთლიანად ან ნაწილობრივ), მითუმეტეს რომ ხელმიუწვდომელია მსოფლიოს ყველაზე განვითარებული ნაწილი - ინვესტიციებისა და "ნოუ-ჰაუს წყარო. დღეს, აშშ-სა (მსოფლიო ეკონომიკაში წილი - 25%) და ევროკავშირის (17%) ნაცვლად, რუსეთის მთავარი პარტნიორები, ჩინეთის გარდა, გახდნენ ინდოეთი (წილი მსოფლიო ეკონომიკაში - 3,5%), ახლო აღმოსავლეთი (5%), აფრიკა (3%) და თურქეთი (1%-ზე ნაკლები).

მეორე - ჩინეთი რუსეთისათვის სხვებზე უფრო მსხვილი პარტნიორია. მისი ეკონომიკა რუსეთზე ათჯერ უფრო მეტია, ხოლო მისი დამოკიდებულება რუსულ ენერგომატარებლებზე შედარებით ნაკლებია, ვიდრე ომამდელი ევროპის რუსეთის ენერგორესურსებზე დამოკიდებულება. ანუ დასავლეთისაკენ გზამოჭრილი რუსეთი ჩინეთის უმცროსი სავაჭრო პარტნიორიდან პეკინის ვასალად გადაიქცა;

მესამე - ჩინეთის, ინდოეთისა და სხვა განვითარებადი ქვეყნების კეთილდღეობა დამოკიდებულია მათ წვდომაზე დასავლეთის ბაზრებთან, ტექნოლოგიებთან და ფულთან. მაგალითად, ჩინეთსა და აშშ-ის შორის სავაჭრო-ეკონომიკური ბრუნვა წელიწადში დაახლოებით 700 მილიარდ დოლარს შეადგენს, ხოლო ევროკავშირსა და ჩინეთს შორის დაახლოებით 500 მილიარდ ევროს. საბოლოო ჯამში, ოფიციალური პეკინი მზად არ არის, რომ დასავლეთთან რუსეთის გამო ურთიერთობები გაიფუჭოს. მეორადი სანქციებისადმი შიში ამერიკისა და ევროკავშირის მხრიდან ჩინეთს აიძულებს, რომ კრემლთან კონტაქტში სიფრთხილე და წინდახედულობა გამოიჩინოს.

როგორც უკვე ითქვა, დასავლეთს ჯერჯერობით მეორადი სანქციები არავის მიმართ არ გამოუყენებია. დასავლეთი, მთლიანობაში, არ არის წინააღმდეგი, რომ ჩინეთმა ან  ინდოეთმა ისარგებლონ იმ მდგომარეობით, რაშიც ვლადიმერ პუტინმა რუსეთი ჩააყენა - კრემლი ენერგორესურსებისაგან ევროპაში დაკარგული შემოსავლების მისაღებად და პარტნიორების შესანარჩუნებლად იძულებულია, ამ ქვეყნებს ციმბირის ნავთობი და გაზი იაფად, შეღავათებით მისცეს, სამაგიეროდ, რუსეთი მათგან იმპორტულ საქონელს სამჯერ ძვირად ყიდულობს ანუ რუსეთისათვის მათთან ვაჭრობა, ფაქტობრივად, წამგებიანია.

ეკონომიკურმა სანქციებმა უბრალო მოქალაქეებთან ერთად უდიდესი დარტყმა რუს მილიარდერებს მიაყენა. მაგალითად, თუ 2021 წელს, „ფორბსის“ რეიტინგში 123 რუსი მილიარდერი იყო, ერთი წლის შემდეგ კი მათი რიცხვი 88-მდე შემცირდა. მას შემდეგ,  უკრაინაში შექმნილი სიტუაციის, დასავლეთის სანქციებისა და ეკონომიკური კრიზისის გამო კი, მათი რიცხვი სულ უფრო კლებულობს. ყველაზე დიდი რაოდენობით თანხა, რაც ამ დროის განმავლობაში ერთმა ადამიანმა დაკარგა, 11 მილიარდი დოლარი იყო. მოგვიანებით „ფორბსმა“ სწორედ იმ რუსი მილიარდერების რეიტინგი შეადგინა, რომლებსაც ბოლო წლებში ყველაზე ნაკლებად გაუმართლათ.

დასავლეთის სანქციებმა ბევრი მათგანი იძულებული გახადა საკუთარი მრავალმილიარდიანი იმპერიები გადაერჩინათ, საფონდო ბაზრის ჩამოქცევამ კი მათი მდგომარეობა მკვეთრად გააუარესა.

 

„ფორბსის“ მონაცემებით, ერთ წელიწადში 68 რუსი ბიზნესმენი გაღარიბდა.

 

ომის შედეგად არსებული ფინანსური ზარალი

 

ომმა რუსეთს უდიდესი ფინანსური ზარალი მიაყენა. მნიშვნელოვანია იმის განსაზღვრა, თუ რამდენი დახარჯა რუსეთმა უკრაინის წინააღმდეგ ომში.

 

გავრცელებული ინფორმაციით, რუსეთმა 2022 წლის 9 თვის განმავლობაში დაახლოებით 82 მილიარდი დოლარი დახარჯა, რაც რუსეთის წლიური ბიუჯეტის დაახლოებით მეოთხედს შეადგენს.

 

აღსანიშნავია, რომ რუსეთი ერთ სამხედროზე დაახლოებით 200 დოლარს ხარჯავს. მობილიზაციის შემდეგ საბრძოლო მოქმედებებში ჩართული ჯარისკაცების ხელფასების საერთო ხარჯმა კი 2.7 მილიარდ დოლარამდე შეადგინა. ასევე, დაჭრილი და დაღუპული ჯარისკაცების ოჯახებისთვის გამოყოფილმა საკომპენსაციო თანხამ კი 3.5 მილიარდ დოლარს გადააჭარბა.

 

რუსეთმა დღეში 50,000-მდე ჭურვი გამოიყენა, რაც 5,5 მილიარდ დოლარს აღემატება.

რუსეთის ძალებმა უკრაინის ქალაქების მისამართით 4 ათასზე მეტი რაკეტა გაუშვა, თითოეულის ღირებულება 3 მილიონ დოლარს შეადგენს.

 

გარდა ამისა, როგორც უკვე აღინიშნა, რუსეთმა დაკარგა 293 თვითმფრინავი, თითოეულის საშუალო ღირებულება 18 მილიონი დოლარია, ასევე 261 ვერტმფრენი 104 მილიონი დოლარის ოდენობით. რუსეთის სამხედრო ავიაციის საერთო დანაკარგი დაახლოებით 8 მილიარდ დოლარს შეადგენს.

 

უკრაინის წინააღმდეგ ომში, 9 თვის განმავლობაში, რუსეთის მიერ დაკარგული ტექნიკის საერთო ღირებულება 20,8 მილიარდ დოლარს შეადგენს.

 

Comments

Popular posts from this blog

A failed military coup in Russia. What happened?

  A failed military coup in Russia. What happened?   By: Nika Chitadze Director of the Center for International Studies Professor of the International Black Sea University President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia - International and Security Research Center    For several hours on June 24 of this year, Russia was on the verge of a civil war. The rebellious "Wagnerians" were already 200 kilometers from Moscow. In the center of Rostov, the head of "Wagner" Yevgeny Prigozhin himself was fortified, and the Chechen leader Kadyrov sent his armed formations to destroy him, he had positions in the outskirts of the city and was preparing for an attack. However, in the end, the "march of justice" announced by Prigozhin ended "peacefully". Russia avoided a civil war. At least at this point. Government representatives and the so-called parties reached an agreement during the negotiations between the private military company "Wagne

Ukraine's expected counterattack and possible de-occupation of the country

  Ukraine's expected counterattack and Possible De-Occupation of the Country Nika Chitadze Professor of the International Black Sea University Director of the Center for International Studies President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia - International and Security Research Center  As expected, Ukraine's counteroffensive against the Russian occupation forces has already begun, although it has not yet entered the decisive phase. It should be noted that the past 5 months were particularly difficult for Ukrainian soldiers - the period when Ukraine began to save forces to prepare for a large-scale counteroffensive. In recent months, Ukraine has withdrawn most of its combat-ready units from the front line, and thousands of Ukrainian soldiers have gone abroad for training. The newly formed and refreshed brigades were left intact by the military-political leadership of Ukraine and did not involve them in heavy winter battles.   All this happened against the backgrou

Ecologic Problems of the Modern World and their Impact on the International Politics

Nika Chitadze Affiliated Prof. Dr., Faculty of Social Sciences, International Black Sea University. Director of the Center for International Studies President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia – International and Security Research Center Tbilisi, Georgia Introduction Environment and its such resources, as water, air, always were the necessary conditions for the human`s life and activities. But, during the many centuries of the history of mankind, environment was not represented the problem neither for the humanity, nor for its further sustainable development. Environment and natural resources were offering the satisfaction the needs of those people, who lived in the concrete period of the world history without causing the damage to the next generations. At the second half of the XX Century, the topic related to the environmental protection was included to the agenda, including the political aspects, because of the fact, that as a result