Skip to main content

რუსეთის აგრესიის ეკონომიკური ფაქტორები

 

რუსეთის აგრესიის ეკონომიკური ფაქტორები




ნიკა ჩიტაძე

საერთაშორისო საკითხების კვლევიუს ცენტრის დირექტორი

შავი ზვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი 


ომმა გამოიწვია რუსეთის ეკონომიკის იზოლაცია, კერძოდ, დასავლური სანქციების გამოცხადების გამო რუსეთის ეკონომიკა 2022 წლის განმავლობაში რუსეთის ფინანსთა სამინისტროს მონაცემებზე დაყრდნობით 2,1%-ით შემცირდა, თუმცა მსოფლიო ბანკის ექსპერტების მტკიცებით, რუსეთის მთლიანი შიდა პროდუქტი 3%-ზე უფრო მეტად შემცირდა.

2023 იანვარში რუსეთის მიერ ნავთობისა და გაზის ექსპორტის შედეგად მიღებული შემოსავალი წინა წელთან შედარებით შემცირდა 46%-ით, ხოლო სხვა პროდუქციის ექსპორტის შედეგად მიღებული შემოსავალი 20-%-ზე მეტად იქნა შემცირებული.

რაც შეეხება 2022 წელს, მოცემულ პერიოდში რუსეთის ფედერაციის ბიუჯეტის დეფიციტმა 3,3 ტრილიონი რუსული რუბლი, ანუ დაახლოებით 45 მილიარდი დოლარი შეადგინა, რაც ქვეყნის მშპ-ის 2,3%-ს შეადგენს.

რუსეთის მიმართ დასავლეთის მხრიდან სანქციების დაწესებასთან დაკავშირებით საინტერესოა აღინიშნოს, რომ ბევრი ქვეყანა სანქციებს არ შეერთებია, მაგრამ ისმის კითხვა, შეუძლიათ თუ არა სხვა სახელმწიფოებს  რუსეთისათვის დასავლეთის ჩანაცვლება? პასუხი ცალსახად უარყოფითია, რისი მთავარი მიზეზიც გახლავთ ის, რომ დასავლეთის განვითარებულ სახელმწიფოებზე მოდის მსოფლიოს მშპ-ის 60%-მდე, ჩინეთზე - 20%-ზე ნაკლები, ხოლო რუსეთზე კ მხოლოდ 2%. აღნიშნულიდან სამი მნიშვნელოვანი დასკვნა შეიძლება გაკეთდეს:

პირველი  - ომამდე რუსეთი სავაჭრო-ეკონომიკურ ურთიერთობებს მთელ მსოფლიოსთან აწარმოებდა, თანამედროვე ეტაპზე კი მოსკოვისათვის ნახევარი მსოფლიო დახურულია (მთლიანად ან ნაწილობრივ), მითუმეტეს რომ ხელმიუწვდომელია მსოფლიოს ყველაზე განვითარებული ნაწილი - ინვესტიციებისა და "ნოუ-ჰაუს წყარო. დღეს, აშშ-სა (მსოფლიო ეკონომიკაში წილი - 25%) და ევროკავშირის (17%) ნაცვლად, რუსეთის მთავარი პარტნიორები, ჩინეთის გარდა, გახდნენ ინდოეთი (წილი მსოფლიო ეკონომიკაში - 3,5%), ახლო აღმოსავლეთი (5%), აფრიკა (3%) და თურქეთი (1%-ზე ნაკლები).

მეორე - ჩინეთი რუსეთისათვის სხვებზე უფრო მსხვილი პარტნიორია. მისი ეკონომიკა რუსეთზე ათჯერ უფრო მეტია, ხოლო მისი დამოკიდებულება რუსულ ენერგომატარებლებზე შედარებით ნაკლებია, ვიდრე ომამდელი ევროპის რუსეთის ენერგორესურსებზე დამოკიდებულება. ანუ დასავლეთისაკენ გზამოჭრილი რუსეთი ჩინეთის უმცროსი სავაჭრო პარტნიორიდან პეკინის ვასალად გადაიქცა;

მესამე - ჩინეთის, ინდოეთისა და სხვა განვითარებადი ქვეყნების კეთილდღეობა დამოკიდებულია მათ წვდომაზე დასავლეთის ბაზრებთან, ტექნოლოგიებთან და ფულთან. მაგალითად, ჩინეთსა და აშშ-ის შორის სავაჭრო-ეკონომიკური ბრუნვა წელიწადში დაახლოებით 700 მილიარდ დოლარს შეადგენს, ხოლო ევროკავშირსა და ჩინეთს შორის დაახლოებით 500 მილიარდ ევროს. საბოლოო ჯამში, ოფიციალური პეკინი მზად არ არის, რომ დასავლეთთან რუსეთის გამო ურთიერთობები გაიფუჭოს. მეორადი სანქციებისადმი შიში ამერიკისა და ევროკავშირის მხრიდან ჩინეთს აიძულებს, რომ კრემლთან კონტაქტში სიფრთხილე და წინდახედულობა გამოიჩინოს.

როგორც უკვე ითქვა, დასავლეთს ჯერჯერობით მეორადი სანქციები არავის მიმართ არ გამოუყენებია. დასავლეთი, მთლიანობაში, არ არის წინააღმდეგი, რომ ჩინეთმა ან  ინდოეთმა ისარგებლონ იმ მდგომარეობით, რაშიც ვლადიმერ პუტინმა რუსეთი ჩააყენა - კრემლი ენერგორესურსებისაგან ევროპაში დაკარგული შემოსავლების მისაღებად და პარტნიორების შესანარჩუნებლად იძულებულია, ამ ქვეყნებს ციმბირის ნავთობი და გაზი იაფად, შეღავათებით მისცეს, სამაგიეროდ, რუსეთი მათგან იმპორტულ საქონელს სამჯერ ძვირად ყიდულობს ანუ რუსეთისათვის მათთან ვაჭრობა, ფაქტობრივად, წამგებიანია.

ეკონომიკურმა სანქციებმა უბრალო მოქალაქეებთან ერთად უდიდესი დარტყმა რუს მილიარდერებს მიაყენა. მაგალითად, თუ 2021 წელს, „ფორბსის“ რეიტინგში 123 რუსი მილიარდერი იყო, ერთი წლის შემდეგ კი მათი რიცხვი 88-მდე შემცირდა. მას შემდეგ,  უკრაინაში შექმნილი სიტუაციის, დასავლეთის სანქციებისა და ეკონომიკური კრიზისის გამო კი, მათი რიცხვი სულ უფრო კლებულობს. ყველაზე დიდი რაოდენობით თანხა, რაც ამ დროის განმავლობაში ერთმა ადამიანმა დაკარგა, 11 მილიარდი დოლარი იყო. მოგვიანებით „ფორბსმა“ სწორედ იმ რუსი მილიარდერების რეიტინგი შეადგინა, რომლებსაც ბოლო წლებში ყველაზე ნაკლებად გაუმართლათ.

დასავლეთის სანქციებმა ბევრი მათგანი იძულებული გახადა საკუთარი მრავალმილიარდიანი იმპერიები გადაერჩინათ, საფონდო ბაზრის ჩამოქცევამ კი მათი მდგომარეობა მკვეთრად გააუარესა.

 

„ფორბსის“ მონაცემებით, ერთ წელიწადში 68 რუსი ბიზნესმენი გაღარიბდა.

 

ომის შედეგად არსებული ფინანსური ზარალი

 

ომმა რუსეთს უდიდესი ფინანსური ზარალი მიაყენა. მნიშვნელოვანია იმის განსაზღვრა, თუ რამდენი დახარჯა რუსეთმა უკრაინის წინააღმდეგ ომში.

 

გავრცელებული ინფორმაციით, რუსეთმა 2022 წლის 9 თვის განმავლობაში დაახლოებით 82 მილიარდი დოლარი დახარჯა, რაც რუსეთის წლიური ბიუჯეტის დაახლოებით მეოთხედს შეადგენს.

 

აღსანიშნავია, რომ რუსეთი ერთ სამხედროზე დაახლოებით 200 დოლარს ხარჯავს. მობილიზაციის შემდეგ საბრძოლო მოქმედებებში ჩართული ჯარისკაცების ხელფასების საერთო ხარჯმა კი 2.7 მილიარდ დოლარამდე შეადგინა. ასევე, დაჭრილი და დაღუპული ჯარისკაცების ოჯახებისთვის გამოყოფილმა საკომპენსაციო თანხამ კი 3.5 მილიარდ დოლარს გადააჭარბა.

 

რუსეთმა დღეში 50,000-მდე ჭურვი გამოიყენა, რაც 5,5 მილიარდ დოლარს აღემატება.

რუსეთის ძალებმა უკრაინის ქალაქების მისამართით 4 ათასზე მეტი რაკეტა გაუშვა, თითოეულის ღირებულება 3 მილიონ დოლარს შეადგენს.

 

გარდა ამისა, როგორც უკვე აღინიშნა, რუსეთმა დაკარგა 293 თვითმფრინავი, თითოეულის საშუალო ღირებულება 18 მილიონი დოლარია, ასევე 261 ვერტმფრენი 104 მილიონი დოლარის ოდენობით. რუსეთის სამხედრო ავიაციის საერთო დანაკარგი დაახლოებით 8 მილიარდ დოლარს შეადგენს.

 

უკრაინის წინააღმდეგ ომში, 9 თვის განმავლობაში, რუსეთის მიერ დაკარგული ტექნიკის საერთო ღირებულება 20,8 მილიარდ დოლარს შეადგენს.

 

Comments

Popular posts from this blog

Probability of Nuclear Weapons’ Disarmament from the Perspective of the Great Powers

  Probability of Nuclear Weapons’ Disarmament from the Perspective of the Great Powers By: Sofi Beridze Nika Chitadze Abstract   The article elaborates upon and analyzes the notion of nuclear weapons non-proliferation and clarifies its importance. Nevertheless, we demonstrate that total nuclear disarmament in contemporary competitive international politics is almost unattainable due to various factors. Initially, some countries that possess nuclear weapons strive to preserve their dominant position in the international arena, that’s why complete disarmament is impossible, and leading powers utilize them for their self-defense. Therefore, it’s out of the question to abandon ownership of them. The paper seeks to demonstrate the importance of “hard power” (regarding nuclear weapons) as a main tool for great powers to preserve preference. We mean maintaining power and primacy as much as they can, compared to other countries. In this article, it is determined whether nuclea...

Will Putin be able to persuade Lukashenko to directly involve the Belarusian army in the war with Ukraine?

  Will Putin be able to persuade Lukashenko to directly involve the Belarusian army in the war with Ukraine?   By: Nika Chitadze Professor of the International Black Sea University        Director of the Center for International Studies  President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia - International and Security Research Center   As is known, Russian President Putin flew to Minsk on December 19 with his "landing" - Minister of Defense Shoigu and Minister of Foreign Affairs Lavrov, and held very serious talks with his Belarusian counterpart Lukashenko, which could greatly influence the course of the Russian-Ukrainian war in the next two to three months.  The details of Putin's visit to the capital of Belarus were shrouded in secrecy - motorcades of Russian and US presidents usually use two identical armored limousines, which constantly change places in the motorcade to make it difficult for potential attackers of that parti...

АРЕСТ ПУТИНА – МИФ, КОТОРЫЙ МОЖЕТ СТАТЬ РЕАЛЬНОСТЬЮ?

  АРЕСТ ПУТИНА – МИФ, КОТОРЫЙ МОЖЕТ СТАТЬ РЕАЛЬНОСТЬЮ? Как стало известно, 3 сентября запланирован визит российского лидера в Улан-Батор, где он должен принять участие в торжественных мероприятиях по случаю 85-летия совместной победы СССР и Монголии над японскими войсками на реке Халхин-Гол. Также запланирована официальная встреча с президентом Хурэлсухом. Визит Путина в Монголию в Кремле не вызывает «переживаний», несмотря на наличие ордера на его арест, который, по утверждению Международного уголовного суда (МУС) , Улан-Батор обязан выполнить. Примечательно, что Монголия станет первым государством, признающим юрисдикцию МУС, куда Путин намеревается поехать после начала полномасштабного вторжения в Украину. В конце лета 2023 года он отказался от поездки в ЮАР, которая также является страной-подписантом Римского статута. Вместо него тогда в Йоханнесбург, на саммит БРИКС, отправился глава МИД Лавров, а сам же Путин выступил лишь по видеосвязи. Напомним, что 17 марта ...