ნიკა ჩიტაძე
ჯორჯ მარშალის სახელობის კურსდამთავრებულთა კავშირი, საქართველო - საერთაშორისო და უსაფრთხოების საკითხების კვლევის ცენტრის პრეზიდენტი
შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი
ევროპის უნივერსიტეტის და კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტის მოწვეული პროფესორი
მიმდინარე წლის 26 მაისს საქართველომ სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის 102-ე წლისთავი აღნიშნა.
ჩვენი ქვეყნის მიერ სახელმწიფო დამოუკიდებლობის აღდგენის დღესთან დაკავშირებით მინდა ავღნიშნო შემდეგი: ცნობილ გერმანელ ფილოსოფოსს არტურ შოპენგაუერს აქვს ნათქვამი: "რა ცუდია რომ ყოველთვის გვახსოვს ის, რაც არ გვაქვს და გვავიწყდება ის, რაც გვაქვს". ევროპელი ფილოსოფოსის სიტყვებიდან გამომდინარე მნიშვნელოვანია ხაზი გაესვას იმ გარემოებას, რომ ჩვენს სამშობლოსთან დაკავშირებით პირველ რიგში გვახსენდება (ჩემის ჩათვლით) პრობლემები, კერძოდ, თუ რა პატარა ქვეყანა და მცირერიცხოვანი ერი ვართ, რომ ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიის 20% არის ოკუპირებული და ასეთ ცუდ დღეში საქართველო არასდროს ყოფილა და ა.შ. თუმცა ამასთანავე ძალიან მნიშვნელოვანია აღინიშნოს შემდეგი: დღევანდელ მსოფლიოში თავისი 7.8 მილიარდიანი მოსახლეობით ცხოვრობს 5 ათასამდე სხვადასხვა ერი და ეროვნება და მხოლოდ 330-მდე ერია ჩვენს პლანეტაზე, რომლის რაოდენობაც 1 მილიონ ადამიანს აღემატება. მათ შორის ვართ ჩვენც, ქართველები, რომლებიც ერთა რაოდენობის მიხედვით მსოფლიოში 134-ე ადგილზე (5 ათასიდან) ვიმყოფებით. ჩვენს პლანეტაზე მაცხოვრებელი 5 ათასამდე ერის მიუხედავად, დღევანდელ მსოფლიოს პოლიტიკურ რუკაზე სულ დაახლოებით 200-მდე სახელმწიფოა (მათ შორის 193 გაერო-ს წევრი). ჩვენ ქართველებს, მსოფლიოს ერთა უმრავლესობისაგან განსხვავებით, 1991 წლიდან გაგვაჩნია ჩვენი სახელმწიფო.
მუდმივად მივტირით ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიის სიმცირეს, არადა საქართველო თავისი ტერიტორიის ფართობით აღემატება მსოფლიოს 70-მდე ქვეყნის ფართობს.
ჩვენ განვიცდით იმას (რაც რა თქმა უნდა სავსებით ლოგიკურია), რომ საქართველოს ტერიტორიის 20%-ია ოკუპირებული. რეალურად ოკუპირებულია საქართველოს ტერიტორიის 17,9%. თუმცა სულ რაღაც 29 წლის წინ, საქართველოს ტერიტორიის 100% იყო ოკუპირებული (მართალია ბევრ ვაიქართველს ეს პრობლემა გულთან ახლოს მაინცდამაინც არ მიჰქონდა და 37 მანეთად მოსკოვში დაფრინავდა, მაგრამ მაინც ).
და საერთოდ, საქართველოს სახელმწიფოებრიობის 3 ათასწლოვანი ისტორიის განმავლოვაში (შეიძლება უფრო ხანგრძლივი ისტორიაც გვაქვს მაგრამ პირველი ცნობები დიაოხისა და კოლხას სამეფოების არსებობის შესახებ პირველად ძველ ასირიულ წყაროებში ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 1 112 წლით თარიღდება), საქართველო როგროც ერთიანი სამეფო მხოლოდ დაახლოებით სამი საუკუნის განმვალობაში არსებობდა, ხოლო 1466 წლის შემდეგ, ანუ იმ პერიოდიდან როდესაც საქართველო ეტაპობრივად 3 სამეფოდ და ხუთ სამთავროდ დაიშალა, როდესაც აღმოსავლეთ საქართველოში სპარსეთის, ხოლო დასავლეთ საქართველოში ოსმალეთის იმპერიის გავლენა ვრცელდებოდა, ხოლო რუსეთის მიერ ქართული ისტორიული მიწების ოკუპაციისა და ანექსიის შემდეგ საქართველოს ტერიტორიაზე არანაირი სახელმწიფო წარმონაქმნი არ არსებობდა, შეიძლება ითქვას რომ ბოლო 5 საუკუნის განმავლობაში 1991 წლამდე, საქართველო, როგორც ერთიანი და დამოუკიდებელი სახელმწიფო მხოლოდ 1918-1921 წლებში არსებობდა.
და ბოლოს, საქართველო რეალურ თავისუფლებას მიაღწევს მაშინ, როდესაც თითოეული მისი მოქალაქე იქნება თავისუფალი, რომელიც შეძლებს გაათვიცნობიეროს ის ფაქტი, რომ მის საქმეს სხვა არ გააკეთებს (მაგალითად ვინმე "კეთილი კაცი" ფულს არ დაურიგებს), ხოლო კონკრეტულ მოქალაქე სწორედ აღიქვამს როგორც არისტოტელეს ნათქვამს: "ბედნიერება არის იმ ადამიანის მხარეს, ვინც ბევრს შრომობს", და დიდი ილიას უკვდავ ფრაზას "ქვეყანა ეკლესია კი არ არის, სადაც ადამიანი უნდა ლოცულობდეს, არამედ სახელოსნოა, სადაც ადამიანი უნდა ირჯებოდეს და მუშაობდეს".
გაუმარჯოს ერთიან, დამოუკიდებელ და თავისუფალ საქართველოს !!!
Comments
Post a Comment