Skip to main content

დამოუკიდებელი საქართველოს როლი და ადგილი თანამედროვე მსოფლიო პოლიტიკაში

ნიკა ჩიტაძე












ჯორჯ მარშალის სახელობის კურსდამთავრებულთა კავშირი, საქართველო - საერთაშორისო და უსაფრთხოების საკითხების კვლევის ცენტრის პრეზიდენტი 

შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი

ევროპის უნივერსიტეტის და კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტის მოწვეული პროფესორი


მიმდინარე წლის 26 მაისს საქართველომ სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის 102-ე წლისთავი აღნიშნა. 
ჩვენი ქვეყნის მიერ სახელმწიფო დამოუკიდებლობის აღდგენის დღესთან დაკავშირებით მინდა ავღნიშნო შემდეგი: ცნობილ გერმანელ ფილოსოფოსს არტურ შოპენგაუერს აქვს ნათქვამი: "რა ცუდია რომ ყოველთვის გვახსოვს ის, რაც არ გვაქვს და გვავიწყდება ის, რაც გვაქვს". ევროპელი ფილოსოფოსის სიტყვებიდან გამომდინარე მნიშვნელოვანია ხაზი გაესვას იმ გარემოებას, რომ ჩვენს სამშობლოსთან დაკავშირებით პირველ რიგში გვახსენდება (ჩემის ჩათვლით) პრობლემები, კერძოდ, თუ რა პატარა ქვეყანა და მცირერიცხოვანი ერი ვართ, რომ ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიის 20% არის ოკუპირებული და ასეთ ცუდ დღეში საქართველო არასდროს ყოფილა და ა.შ. თუმცა ამასთანავე ძალიან მნიშვნელოვანია აღინიშნოს შემდეგი: დღევანდელ მსოფლიოში თავისი 7.8 მილიარდიანი მოსახლეობით ცხოვრობს 5 ათასამდე სხვადასხვა ერი და ეროვნება და მხოლოდ 330-მდე ერია ჩვენს პლანეტაზე, რომლის რაოდენობაც 1 მილიონ ადამიანს აღემატება. მათ შორის ვართ ჩვენც, ქართველები, რომლებიც ერთა რაოდენობის მიხედვით მსოფლიოში 134-ე ადგილზე (5 ათასიდან) ვიმყოფებით. ჩვენს პლანეტაზე მაცხოვრებელი 5 ათასამდე ერის მიუხედავად, დღევანდელ მსოფლიოს პოლიტიკურ რუკაზე სულ დაახლოებით 200-მდე სახელმწიფოა (მათ შორის 193 გაერო-ს წევრი). ჩვენ ქართველებს, მსოფლიოს ერთა უმრავლესობისაგან განსხვავებით, 1991 წლიდან გაგვაჩნია ჩვენი სახელმწიფო.
მუდმივად მივტირით ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიის სიმცირეს, არადა საქართველო თავისი ტერიტორიის ფართობით აღემატება მსოფლიოს 70-მდე ქვეყნის ფართობს.
ჩვენ განვიცდით იმას (რაც რა თქმა უნდა სავსებით ლოგიკურია), რომ საქართველოს ტერიტორიის 20%-ია ოკუპირებული. რეალურად ოკუპირებულია საქართველოს ტერიტორიის 17,9%. თუმცა სულ რაღაც 29 წლის წინ, საქართველოს ტერიტორიის 100% იყო ოკუპირებული (მართალია ბევრ ვაიქართველს ეს პრობლემა გულთან ახლოს მაინცდამაინც არ მიჰქონდა და 37 მანეთად მოსკოვში დაფრინავდა, მაგრამ მაინც  ).
და საერთოდ, საქართველოს სახელმწიფოებრიობის 3 ათასწლოვანი ისტორიის განმავლოვაში (შეიძლება უფრო ხანგრძლივი ისტორიაც გვაქვს მაგრამ პირველი ცნობები დიაოხისა და კოლხას სამეფოების არსებობის შესახებ პირველად ძველ ასირიულ წყაროებში ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 1 112 წლით თარიღდება), საქართველო როგროც ერთიანი სამეფო მხოლოდ დაახლოებით სამი საუკუნის განმვალობაში არსებობდა, ხოლო 1466 წლის შემდეგ, ანუ იმ პერიოდიდან როდესაც საქართველო ეტაპობრივად 3 სამეფოდ და ხუთ სამთავროდ დაიშალა, როდესაც აღმოსავლეთ საქართველოში სპარსეთის, ხოლო დასავლეთ საქართველოში ოსმალეთის იმპერიის გავლენა ვრცელდებოდა, ხოლო რუსეთის მიერ ქართული ისტორიული მიწების ოკუპაციისა და ანექსიის შემდეგ საქართველოს ტერიტორიაზე არანაირი სახელმწიფო წარმონაქმნი არ არსებობდა, შეიძლება ითქვას რომ ბოლო 5 საუკუნის განმავლობაში 1991 წლამდე, საქართველო, როგორც ერთიანი და დამოუკიდებელი სახელმწიფო მხოლოდ 1918-1921 წლებში არსებობდა.
და ბოლოს, საქართველო რეალურ თავისუფლებას მიაღწევს მაშინ, როდესაც თითოეული მისი მოქალაქე იქნება თავისუფალი, რომელიც შეძლებს გაათვიცნობიეროს ის ფაქტი, რომ მის საქმეს სხვა არ გააკეთებს (მაგალითად ვინმე "კეთილი კაცი" ფულს არ დაურიგებს), ხოლო კონკრეტულ მოქალაქე სწორედ აღიქვამს როგორც არისტოტელეს ნათქვამს: "ბედნიერება არის იმ ადამიანის მხარეს, ვინც ბევრს შრომობს", და დიდი ილიას უკვდავ ფრაზას "ქვეყანა ეკლესია კი არ არის, სადაც ადამიანი უნდა ლოცულობდეს, არამედ სახელოსნოა, სადაც ადამიანი უნდა ირჯებოდეს და მუშაობდეს".
გაუმარჯოს ერთიან, დამოუკიდებელ და თავისუფალ საქართველოს !!! 

Comments

Popular posts from this blog

A failed military coup in Russia. What happened?

  A failed military coup in Russia. What happened?   By: Nika Chitadze Director of the Center for International Studies Professor of the International Black Sea University President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia - International and Security Research Center    For several hours on June 24 of this year, Russia was on the verge of a civil war. The rebellious "Wagnerians" were already 200 kilometers from Moscow. In the center of Rostov, the head of "Wagner" Yevgeny Prigozhin himself was fortified, and the Chechen leader Kadyrov sent his armed formations to destroy him, he had positions in the outskirts of the city and was preparing for an attack. However, in the end, the "march of justice" announced by Prigozhin ended "peacefully". Russia avoided a civil war. At least at this point. Government representatives and the so-called parties reached an agreement during the negotiations between the private military company "Wagne

Ukraine's expected counterattack and possible de-occupation of the country

  Ukraine's expected counterattack and Possible De-Occupation of the Country Nika Chitadze Professor of the International Black Sea University Director of the Center for International Studies President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia - International and Security Research Center  As expected, Ukraine's counteroffensive against the Russian occupation forces has already begun, although it has not yet entered the decisive phase. It should be noted that the past 5 months were particularly difficult for Ukrainian soldiers - the period when Ukraine began to save forces to prepare for a large-scale counteroffensive. In recent months, Ukraine has withdrawn most of its combat-ready units from the front line, and thousands of Ukrainian soldiers have gone abroad for training. The newly formed and refreshed brigades were left intact by the military-political leadership of Ukraine and did not involve them in heavy winter battles.   All this happened against the backgrou

Ecologic Problems of the Modern World and their Impact on the International Politics

Nika Chitadze Affiliated Prof. Dr., Faculty of Social Sciences, International Black Sea University. Director of the Center for International Studies President of the George C. Marshall Alumni Union, Georgia – International and Security Research Center Tbilisi, Georgia Introduction Environment and its such resources, as water, air, always were the necessary conditions for the human`s life and activities. But, during the many centuries of the history of mankind, environment was not represented the problem neither for the humanity, nor for its further sustainable development. Environment and natural resources were offering the satisfaction the needs of those people, who lived in the concrete period of the world history without causing the damage to the next generations. At the second half of the XX Century, the topic related to the environmental protection was included to the agenda, including the political aspects, because of the fact, that as a result